зго́мтаць
‘змяць, скамячыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зго́мтаю |
зго́мтаем |
| 2-я ас. |
зго́мтаеш |
зго́мтаеце |
| 3-я ас. |
зго́мтае |
зго́мтаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зго́мтаў |
зго́мталі |
| ж. |
зго́мтала |
| н. |
зго́мтала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зго́мтай |
зго́мтайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зго́мтаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Зго́мтаць ’украсці’, ’скамячыць’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. калым. сго́мтать ’скамячыць’. Другое значэнне гэтага экспрэсіўнага слова ўказвае на магчымасць сувязі з коранем ком‑ (скамячыць; параўн. рус. скомкать), тады першае можна тлумачыць як ’скамячыўшы, схаваць’ і ’ўкрасці’. Фанетыка: азванчэнне ск‑ у зг‑, магчыма, экспрэсіўна ці ў выніку асіміляцыі ‑к‑ да прэфіксальнага з‑; т замест к, як экспрэсіўная дысіміляцыя ці проста субстытуцыя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)