зашуме́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашумлю́ зашумі́м
2-я ас. зашумі́ш зашуміце́
3-я ас. зашумі́ць зашумя́ць
Прошлы час
м. зашуме́ў зашуме́лі
ж. зашуме́ла
н. зашуме́ла
Загадны лад
2-я ас. зашумі́ зашумі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зашуме́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зашуме́ць I сов. (начать шуметь) зашуме́ть

зашуме́ць II сов., разг. (покрыться пеной) запе́ниться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашуме́ць ​1, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

Пачаць шумець. // Прашумець. Навакол цішыня. Толькі чутна, як зрэдку Каласы зашумяць На шырокім палетку. Нядзведскі.

зашуме́ць ​2, ‑міць; зак.

Разм. Узняцца пенай; запеніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашуме́ць ánfangen* zu lärmen; гл. шумець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Зашабасце́ць ’зашумець’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. шабасцець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зашуме́ціць

‘засмеціць, запарушыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашуме́чу зашуме́цім
2-я ас. зашуме́ціш зашуме́ціце
3-я ас. зашуме́ціць зашуме́цяць
Прошлы час
м. зашуме́ціў зашуме́цілі
ж. зашуме́ціла
н. зашуме́ціла
Загадны лад
2-я ас. зашуме́ць зашуме́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час зашуме́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прошуме́ть сов.

1. (создать шум) зашуме́ць;

2. в др. знач. прашуме́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaszemrać

зак.

1. зашумець; зашамацець;

2. зашумець (незадаволена); пачаць наракаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zafurczeć

зак. зашумець; загусці; загудзець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зашуме́ть сов. зашуме́ць; (заговорить) загавары́ць; (о громком разговоре) загамані́ць; закрыча́ць;

зашуме́ло в голове́ зашуме́ла ў галаве́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)