зачарава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зачарава́нне
Р. зачарава́ння
Д. зачарава́нню
В. зачарава́нне
Т. зачарава́ннем
М. зачарава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачарава́нне, -я, н.

Чароўная сіла каго-, чаго-н., а таксама стан таго, хто адчувае на сабе такую сілу.

Навакольная прыгажосць выклікае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачарава́нне ср. очарова́ние, восхище́ние; упое́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачарава́нне, ‑я, н.

Стан таго, хто адчувае на сабе чароўную сілу каго‑, чаго‑н. Музыка быў дужа багаты на тую высакародную старэчую прыгажосць, якая міжвольна выклікае павагу і зачараванне. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачарава́нне н. Záuber m -s, Charme [ʃarm] m -s, Scharm m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fascination [ˌfæsɪˈneɪʃn] n. зачарава́нне, чаро́ўнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ravishment [ˈrævɪʃmənt] n. захапле́нне, зачарава́нне; чаро́ўнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

восхище́ние захапле́нне, -ння ср., зачарава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любата́, -ы́, ДМ -баце́, ж.

1. Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.

2. у знач. вык. Пра захапленне, зачараванне кім-, чым-н., задавальненне ад каго-, чаго-н.

Дзяўчына — проста л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

очарова́ние ср. зачарава́нне, -ння ср., чаро́ўнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)