гавары́ць з ~ннем — говори́ть с восто́ргом (увлече́нием);
3. (влюблённость) увлече́ние;
з. дзяўчы́най — увлече́ние де́вушкой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
захапле́нне, ‑я, н.
1. Незвычайны ўздым пачуццяў, найвышэйшае задавальненне чым‑н. Быць у захапленні ад канцэрта. □ Пятро расплюшчыў вочы, глянуў і анямеў ад захаплення:.. убранне так пасавала да [Сашы] што яна здавалася казачна прыгожай.Шамякін.
2. Усхваляванасць, запал, натхненне. Дзеду Талашу хочацца ведаць, аб чым гавораць [Крулеўскі і Бусыга] з такім захапленнем, што і не заўважаюць яго.Колас.Студэнтачка, амаль падлетак, з захапленнем у вялікіх вачах, па-дзіцячы натхнёна чытае на польскай мове — купалаўскае.. «Я не паэт»...Брыль.
3. Павышаны інтарэс да чаго‑н.; любімы занятак каго‑н. Захапленне тэатрам. □ Адным з многіх захапленняў Сяргея Аляксандравіча быў спорт.Лобан.
4. Улюбёнасць у каго‑н. [Міхаіл Палікарпавіч] здольны быў лёгка захапіцца, і кожнае захапленне здавалася яму мацнейшым, чым папярэдняе.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захапле́ннен.
1. (задавальненне) Begéisterung f -; Enthusiásmus m -;
2. (інтарэс) Interésse n -s, -n (да чаго-н. für A);
3. (улюбёнасць) Léidenschaft f - (кім-н. für A)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)