застыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. застыва́ю застыва́ем
2-я ас. застыва́еш застыва́еце
3-я ас. застыва́е застыва́юць
Прошлы час
м. застыва́ў застыва́лі
ж. застыва́ла
н. застыва́ла
Загадны лад
2-я ас. застыва́й застыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час застыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

застыва́ць несов., в разн. знач. застыва́ть; (о вязких, клейких веществах — ещё) схва́тываться; см. засты́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да застыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засты́ць, -ы́ну, -ы́неш, -ы́не; -ы́ў, -ы́ла; -ы́нь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Загусцець, стаць цвёрдым ад холаду, ахалоджвання.

Лой застыў.

Смала застыла.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра ваду: ператварыцца ў лёд (разм.).

Рачулка застыла.

3. Моцна змерзнуць (разм.).

З. на марозе.

Рукі застылі.

4. Пра труп: стаць халодным, скарчанець.

5. перан. Замерці (у 1 знач.), стаць нерухомым.

З. на месцы ад здзіўлення.

|| незак. застыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. застыва́нне, -я, н. (паводле 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застыва́ць, засты́гнуць, засты́ць

1. (загусцець) fest wérden, gerínnen* vi (s);

2. разм. erstárren vi (s), erkálten vi (s), fríeren* (s);

у мяне́ засты́лі но́гі ich habe éiskalte [fróstklamme] Füße;

ён засты́ў ад жа́ху er stand wie verstéinert vor Entsétzen;

у мяне́ кроў засты́ла ў жы́лах das Blut stóckte [erstárrte] mir in den Ádern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

застыва́ть несов., в разн. знач. застыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застыва́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. застываць — застыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застыга́ць

‘застываць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. застыга́е застыга́юць
Прошлы час
м. застыга́ў застыга́лі
ж. застыга́ла
н. застыга́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час застыга́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

solidify [səˈlɪdɪfaɪ] v.

1. рабі́цца цвёрдым, цвярдзе́ць, застыва́ць

2. fml крышталізава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца нямым, траціць здольнасць гаварыць.

2. перан. Змаўкаць, застываць у маўчанні.

Н. ад захаплення.

3. перан. Траціць адчувальнасць; рабіцца нерухомым.

Ногі нямеюць ад холаду.

|| зак. аняме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і заняме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)