запазне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. запазне́нне запазне́нні
Р. запазне́ння запазне́нняў
Д. запазне́нню запазне́нням
В. запазне́нне запазне́нні
Т. запазне́ннем запазне́ннямі
М. запазне́нні запазне́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запазне́нне ср. запозда́ние, замедле́ние; см. запазні́цца 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запазне́нне, ‑я, н.

Нясвоечасовасць яўкі, выканання чаго‑н.; спазненне. Запазненне з сяўбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запазне́нне н. Verspätung f -, -en; Verzögerung f -, -en (запавольванне); Verzúg m -es, Rückstand m -(e)s, -stände (пры плацяжах);

цягні́к прыйшо́ў з запазне́ннем der Zug kam mit Verspätung an, der Zug hatte Verspätung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ЛАГ

(ад англ. lag запазненне),

паказчык, які характарызуе адставанне або апярэджанне ў часе адной з’явы ў параўнанні з іншай, звязанай з ёй з’явай. У эканоміцы найб. важныя віды Л. — інвестыцыйны (характарызуе час абароту ўсіх вытв. капіталаўкладанняў) і будаўніцкі (сярэдні тэрмін будаўніцтва вытв. аб’екта), а таксама запазненне прапановы тавараў ад іх вытворчасці, попыту ад прапановы, спажывання ад попыту, запазненне выпуску кадраў ад пачатку іх абучэння і інш.

т. 9, с. 85

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

запозда́ние запазне́нне, -ння ср.; спазне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́здывание спазне́нне, -ння ср., апазне́нне, -ння ср., запазне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verspäten

1.

vt затры́мліваць, заця́гваць

2.

(sich) спазня́цца, пазні́цца Verspätung

f -, -en спазне́нне, запазне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лаг​2

(англ. lag = запазненне)

разрыў у часе паміж дзвюма з’явамі або працэсамі, якія знаходзяцца ў прычынна-выніковай сувязі (напр. у эканоміцы час ад моманту ўкладання сродкаў да атрымання аддачы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

замедле́ние ср.

1. (действие) запаво́льванне, -ння ср., замару́джванне, -ння ср.; прыці́шванне, -ння ср.; (состояние) запаво́ленне, -ння ср., замару́джанне, -ння ср.; прыцішэ́нне, -ння ср.; см. заме́длить​ 1;

2. (задержка) затры́мка, -кі ж.; (запоздание) запазне́нне, -ння ср., спазне́нне, -ння ср.;

без замедле́ния без затры́мкі; (немедленно) неадкла́дна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)