запазне́нне н. Verspätung f -, -en; Verzögerung f -, -en (запавольванне); Verzúg m -es, Rückstand m -(e)s, -stände (пры плацяжах);

цягні́к прыйшо́ў з запазне́ннем der Zug kam mit Verspätung an, der Zug hatte Verspätung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verspäten

1.

vt затры́мліваць, заця́гваць

2.

(sich) спазня́цца, пазні́цца Verspätung

f -, -en спазне́нне, запазне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)