зако́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Давесці да канца; завяршыць, скончыць.

З. будаўніцтва.

|| незак. зака́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зако́нчыць сов. зако́нчить, око́нчить; (завершить) заключи́ть;

з. інстыту́т — зако́нчить (око́нчить) институ́т;

з. рабо́ту — зако́нчить (око́нчить) рабо́ту;

з. прамо́ву за́клікам — зако́нчить (заключи́ть) речь призы́вом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зако́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Давесці да канца; завяршыць, скончыць. Закончыць прамову. Закончыць вучобу. Закончыць будаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́нчыць beénden vt, (áb)schlíeßen* vt; erlédigen vt (дарабіць); vollénden vt; (завяршыць);

зако́нчыць што-н zu Énde führen, etw. fértig háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зака́нчваць гл. закончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зако́нчить сов. зако́нчыць, ско́нчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

око́нчить сов. зако́нчыць, ско́нчыць, ко́нчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

давяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.

1. Закончыць вязанне чаго-н.

Д. шкарпэткі.

2. Закончыць звязванне чаго-н.

Д. снапы.

|| незак. давя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падаво́рваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Закончыць ворыва на многіх участках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зака́нчваць несов. зака́нчивать, ока́нчивать; (завершать) заключа́ть; см. зако́нчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)