Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Verbum
анлайнавы слоўнікміннаўзрыўныя
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
загаро́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| загаро́да | ||
| загаро́д | ||
| загаро́дзе | загаро́дам | |
| загаро́ду | ||
| загаро́дай загаро́даю |
загаро́дамі | |
| загаро́дзе | загаро́дах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
загараджа́льнік, -а,
Судна, якое ставіць мінныя і іншыя
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
загаро́да, -ы,
1. Штучная перашкода для руху каго-, чаго
2. Агароджа, загарадзь.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
загараджа́льнік, ‑а,
Ваеннае судна, якое ставіць мінныя і іншыя
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпо́р, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
проціпяхо́тны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для барацьбы з варожай пяхотай і для засцярогі ад яе дзеянняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загражде́ние
про́волочное загражде́ние драцяна́я загаро́да;
ми́нные загражде́ния мі́нныя
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разгарадзі́цца, ‑раджуся, ‑родзішся, ‑родзіцца;
1. Аддзяліцца адзін ад другога якой‑н. перагародкай.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)