заве́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заве́са заве́сы
Р. заве́сы заве́с
Д. заве́се заве́сам
В. заве́су заве́сы
Т. заве́сай
заве́саю		 заве́самі
М. заве́се заве́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заве́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, якімі прымацоўваюцца да вушака дзверы, аконныя рамы і пад.

Дзверы на новых завесах.

2. Тое, што і заслона (у 1 знач.).

Снежная з.

З. туману.

|| памянш. заве́ска, -і, ДМ -ве́сцы, мн. -і, -сак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заве́са засло́на, -ны ж.;

дымова́я заве́са дымава́я засло́на;

огнева́я заве́са воен. агнява́я засло́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́са ж.

1. (дверная, оконная и т.п.) пе́тля; наве́ска;

2. заве́са;

з. ды́му — заве́са ды́ма;

сне́жная з. — сне́жная заве́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́са, ‑ы, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, створкавых ці суцэльных, якімі прымацоўваюць да вушака дзверы, аконныя рамы і пад., даючы ім магчымасць адчыняцца і зачыняцца. Перакручаныя дзверы віселі ўпоперак на адной завесе. Пальчэўскі. У адным канцы гаўкнуў Патапчыкаў сабака, і нібы ў адказ яму ў другім канцы загаласілі дзікім голасам вароты на іржавых завесах у гумне Мікалая Леўчыка. Чарнышэвіч.

2. Тое, што засцілае, закрывае сабой што‑н. Завеса туману. □ Уставала сонейка з-за лесу, Скрозь тонкіх хмарачак завесу Усюды косы раскідала. Колас. Граната разарвалася побач, ахутала нерухомае цела завесай дыму. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́са ж (дзвярная, аконная і г. д.) Ángel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завеса

Том: 10, старонка: 113.

img/10/10-113_0591_Завеса.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

заве́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Памянш. да завеса (у 1 знач.); невялікая завеса. Шалёна біліся аб сцены аканіцы, сумотна скуголілі завескі, на якіх яны трымаліся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hinge​1 [hɪndʒ] n. шарні́р, заве́са, крук

♦

off the hinges сапсава́ны; збянтэ́жаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дымавы́ дымово́й;

~ва́я засло́на — дымова́я заве́са;

~ва́я ша́шка — дымова́я ша́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)