Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дэфе́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
Недахоп, загана.
Праект з вялікім дэфектам.
|| прым.дэфе́ктны, -ая, -ае.
Д. экзэмпляр кнігі.
|| наз.дэфе́ктнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэфе́кт, -ту м. дефе́кт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэфе́кт, ‑у, М ‑кце, м.
Загана, недахоп. Надзя з Асяй, думаючы памяняцца на гэты вечар плаццямі, прымервалі іх, падганялі пад рост, ліквідавалі на хаду ледзь улоўныя дэфект.Васілевіч.Не знайшоўшы ў трактары ніякіх дэфектаў, Піліпёнак загадваў трактарысту адганяць яго ўбок, да дарогі, што вяла ў «Новы шлях».Шахавец.
[Лац. defectus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дэфе́ктм Defékt m -(e)s, -e; Féhler m -s, -; Mángel m -s, Mängel; Beschädigung f -, -en (пашкоджанне);
схава́ны дэфе́кт verdéckter Mángel;
канструкты́ўны дэфе́кт Konstruktiónsfehler m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дэфе́кт
(лац. defectus)
загана, недахоп;
д. масы — памяншэнне масы пры злучэнні свабодных элементарных часціц (пратонаў, нейтронаў і інш.) у адзіную сістэму, напр. атамнае ядро.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Дэфе́кт ’дэфект’ (БРС). У гэтым значэнні вядома ў ст.-бел. мове з XVI ст. (гл. Булыка, Запазыч.). Аднак няясна, ці сучаснае бел. слова працягвае ст.-бел. традыцыю (якая, паводле Булыкі, там жа, асноўваецца на запазычанні з польск.defekt (< лац.), ці гэта (як і рус.дефе́кт) запазычанне з ням.Defekt (< лац.). Параўн. Фасмер, 1, 509; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 94.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэфе́кт
(лац. defectus)
загана, недахоп (напр. тавар з дэфектам, д. вымаўлення).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)