дыпо́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыпо́ль дыпо́лі
Р. дыпо́ля дыпо́ляў
Д. дыпо́лю дыпо́лям
В. дыпо́ль дыпо́лі
Т. дыпо́лем дыпо́лямі
М. дыпо́лі дыпо́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыпо́ль м., эл. дипо́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыполь

т. 6, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыпо́ль

(ад ды- + гр. polos = полюс)

1) сукупнасць двух электрычных зарадаў, роўных па велічыні і процілеглых па знаку;

2) антэна ў выглядзе двух сіметрычных праваднікоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дыполь Надзененкі (антэна) 1/374

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

магнітны дыполь

т. 9, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дыполь электрычны 4/328; 5/534; 7/290; 8/512

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дипо́ль эл. дыпо́ль, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сіметрычны вібратар (радыётэхн. дыполь) 4/328

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕ́РЦА ВІБРА́ТАР,

дыполь Герца, самая простая антэна; першая з вібратарных антэн (гл. Вібратар). Прапанаваны Г.Р.Герцам (1888) для эксперыментальных доказаў існавання эл.-магн. хваль. Герц выкарыстоўваў медныя стрыжні з шарыкамі або палоскамі на канцах і іскравым прамежкам пасярэдзіне. Найменшы з выкарыстаных вібратараў меў даўжыню 26 см, у ім узбуджаліся ваганні з частатой 500 МГц, што адпавядае даўжыні хвалі 60 см.

т. 5, с. 200

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)