дыпо́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дыпо́ль |
дыпо́лі |
| Р. |
дыпо́ля |
дыпо́ляў |
| Д. |
дыпо́лю |
дыпо́лям |
| В. |
дыпо́ль |
дыпо́лі |
| Т. |
дыпо́лем |
дыпо́лямі |
| М. |
дыпо́лі |
дыпо́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дипо́ль эл. дыпо́ль, -ля м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)