Дубні́цы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубні́цы
Р. Дубні́цаў
Дубні́ц
Д. Дубні́цам
В. Дубні́цы
Т. Дубні́цамі
М. Дубні́цах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дубніцы (в.) 1/485 (к.), 486; 4/302

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ду́бніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ду́бніца
Р. Ду́бніцы
Д. Ду́бніцы
В. Ду́бніцу
Т. Ду́бніцай
Ду́бніцаю
М. Ду́бніцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дубні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дубні́ца
Р. Дубні́цы
Д. Дубні́цы
В. Дубні́цу
Т. Дубні́цай
Дубні́цаю
М. Дубні́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)