дзіку́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзіку́нка дзіку́нкі
Р. дзіку́нкі дзіку́нак
Д. дзіку́нцы дзіку́нкам
В. дзіку́нку дзіку́нак
Т. дзіку́нкай
дзіку́нкаю		 дзіку́нкамі
М. дзіку́нцы дзіку́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзіку́нка ж. дика́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзіку́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да дзікун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіку́нка ж Wílde (sub) f -n, -n; перан Ménschenscheue (sub) f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дзіку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек.

2. Нелюдзімы, дзікаваты чалавек, які пазбягае людзей (разм.).

|| ж. дзіку́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дзіку́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дика́рка дзіку́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dzikuska

ж. дзікунка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

savage​1 [ˈsævɪdʒ] n. dated дзіку́н; дзіку́нка; ва́рвар; грубія́н; грубія́нка; хам; ха́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АНУ́Й,

Ануйль (Anouilh) Жан (23.6.1910, г. Бардо, Францыя — 3.10.1987), французскі драматург. У цэнтры яго камерных п’ес «Гарнастай» (1934), «Падарожнік без багажу» (1937), «Дзікунка» (паст. 1938) трагічны канфлікт героя з жорсткасцю навакольнага свету. Аўтар лірыка-іранічных камедый «Вячэра ў Санлісе», «Леакадзія» (абедзве 1942), «мудрагелістых п’ес» «Падвал» (1961), «Арышт» (1975) і інш., паліт. фарса «Дзівак, ці Закаханы рэакцыянер» (паст. 1959). У антыфаш. трагедыі «Антыгона» (паст. 1943), гіст. драмах «Жаваранак» (1953), «Бекет, ці Гонар Божы» (1959) паказана гібель маральна бескампраміснага героя, які адстойвае сваю чалавечую годнасць. П’есы Ануя вызначаюцца разнастайнасцю і навізной сюжэтаў, натуральнасцю дыялога, эмацыянальнасцю і гумарам.

Тв.:

Le rendez-vous de Senlis;

Leocadia. Paris, 1973;

Рус. пер. — Пьесы. Т. 1—2. М., 1969.

т. 1, с. 407

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

savage

[ˈsævɪdʒ]

1.

adj.

1) дзі́кі, дзікі́

2) нецывілізава́ны, ба́рбарскі; дзіку́нскі

savage customs — дзіку́нскія звы́чаі

3) лю́ты, зьве́рскі

a savage dog — лю́ты, кусьлі́вы саба́ка

4)

а) мо́цна ўзлава́ны, разью́шаны

б) неперабо́рлівы ў сло́вах, ла́янцы

5) непрыру́чаны, дзі́кі, дзікі́

2.

n.

1) дзіку́н -а́ m., дзіку́нка f.

2) нястры́мны, шалёны або́ лю́ты чалаве́к

3) нявы́хаваны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)