дабрыня́, -і́, ж. (разм.).

1. Тое, што і дабрата.

2. Раскоша, хараство, любата.

Якая д. раніцай на сенажаці!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дабры́ня

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Дабры́ня Дабры́ні
Р. Дабры́ні Дабры́няў
Д. Дабры́ню Дабры́ням
В. Дабры́ню Дабры́няў
Т. Дабры́нем Дабры́нямі
М. Дабры́ню Дабры́нях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дабрыня́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дабрыня́
Р. дабрыні́
Д. дабрыні́
В. дабрыню́
Т. дабрынёй
дабрынёю
М. дабрыні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дабрыня́ ж., разг.

1. доброта́; благода́ть;

яка́я д.! — кака́я благода́ть!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабрыня́, ‑і, ж.

Разм.

1. Тое, што і дабрата (у 1 знач.). Іскра ў цемры згасала. І тут мне здалося: Ты ішоў да мяне з дабрынёй і адвагай. Караткевіч.

2. Утульнасць, раскоша, прыемнасць. — Эх, і дабрыня ж на сене ў цябе, дзядзька Анішчык. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабрыня́ ж Güte f -, -n; Gútmütigkeit f -, Gútherzigkeit f -;

дабрыня́ сэ́рца Hérzensgüte; гл тс дабрaта

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дабрыня, дабрата, людскасць; добрасць, дабросць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

доброта́ дабрата́, -ты́ ж., дабрыня́, -ні́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gentleness [ˈdʒentlnəs] n. дабрыня́, мя́ккасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kindliness [ˈkaɪndlɪnəs] n. дабрыня́, мякка сардэ́чнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)