Аб’ёмнасць гучання 10/99

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

электрагіта́ра, -ы, мн. -ы, -та́р, ж.

Гітара з электрычным узмацненнем гучання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуча́нне гуча́нні
Р. гуча́ння гуча́нняў
Д. гуча́нню гуча́нням
В. гуча́нне гуча́нні
Т. гуча́ннем гуча́ннямі
М. гуча́нні гуча́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўнагу́чны, -ая, -ае.

Які мае дастатковую паўнату гучання.

П. голас.

|| наз. паўнагу́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абязгу́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Пазбавіць гучання.

|| незак. абязгу́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́тнасць, -і, ж.

1. Ступень выразнасці гучання.

Дрэнная ч. радыёперадачы.

2. Магчымасць чуць, слухаць каго-, што-н.

Зона чутнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднато́нны¹, -ая, -ае.

1. Дцнастайны паводле тону, гучання; манатонны; нязменлівы.

Аднатонная песня.

2. Аднаколерны.

А. стэп.

|| наз. аднато́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікрафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор, які пераўтварае гукавыя ваганні ў электрычныя для ўзмацнення гучання.

Электрадынамічны м.

|| прым. мікрафо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантраба́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Струнны смычковы музычны інструмент самага нізкага гучання.

|| прым. кантраба́сны, -ая, -ае і кантрабасо́вы, -ая, -ае.

Кантрабасны смычок.

Кантрабасовая партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэрэафані́я, -і, ж. (спец.).

Перадача ці ўзнаўленне гуку, якія даюць магчымасць вызначыць напрамак гучання і размяшчэння крыніцы гуку ў прасторы.

|| прым. стэрэафані́чны, -ая, -ае.

С. запіс.

Стэрэафанічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)