гру́шавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гру́шавы гру́шавая гру́шавае гру́шавыя
Р. гру́шавага гру́шавай
гру́шавае		 гру́шавага гру́шавых
Д. гру́шаваму гру́шавай гру́шаваму гру́шавым
В. гру́шавы (неадуш.)
гру́шавага (адуш.)		 гру́шавую гру́шавае гру́шавыя (неадуш.)
гру́шавых (адуш.)
Т. гру́шавым гру́шавай
гру́шаваю		 гру́шавым гру́шавымі
М. гру́шавым гру́шавай гру́шавым гру́шавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гру́шавы гру́шевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГРУШАВЫ́ Генадзь Уладзіміравіч

(н. 24.7.1950, Мінск),

бел. філосаф, грамадскі дзеяч. Д-р філас. н. (1994), праф. (1995). Заснавальнік і прэзідэнт Бел. дабрачыннага фонду «Дзецям Чарнобыля» (з 1989). Старшыня Бел. хрысц.-дэмакр. партыі (з 1996). Скончыў БДУ (1972), працаваў у ім. З 1991 у Ін-це сучасных ведаў (прарэктар). Дэп. Вярх. Савета Рэспублікі Беларусь (1990—95), 1996. Даследуе гісторыю філас. і грамадска-паліт. думкі Зах. Еўропы і Беларусі эпох Адраджэння і Асветніцтва, тэарэтыка-метадалаг. праблемы пазнання, сац. філасофіі і паліталогіі. Аўтар працы «Аказіяналізм Н.Мальбранша» (1978) і інш.

т. 5, с. 467

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гру́шавы Bírn(en)-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гру́шавы і ігру́шавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да грушы (у 1 знач.). Грушавы пень. Ігрушавы сад.

2. Прыгатаваны з груш (у 2 знач.). Грушавы напітак. Ігрушавая эсенцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́ша і ігру́ша, -ы, мн. -ы, груш і ігру́ш, ж.

1. Фруктовае дрэва сямейства ружакветных з пладамі ў выглядзе акруглага конуса, а таксама плод гэтага дрэва.

2. Выраб, які нагадвае плод гэтага дрэва.

Гумавая г.

|| прым. гру́шавы, -ая, -ае і ігру́шавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гру́шевый гру́шавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ігру́шавы, см. гру́шавы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ігру́шавы,

гл. грушавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГА́ЛАВЫЯ КЛЯШЧЫ́,

чатырохногія кляшчы (Eriophydae або Tetrapodili), падсямейства кляшчоў атр. акарыформных. Больш за 1500 відаў. Пашыраны ўсюды. Жывуць на раслінах, высмоктваюць змесціва іх клетак, многія ўтвараюць галы (адсюль першая назва). На Беларусі вядомы: грушавы (Eriophyes piri), парэчкавы пупышкавы (Eriophyes ribis), альховы (Eriophyes laevis), ясянёвы (Eriophyes fraxinivorus), хваёвы (Eriophyes pini) і інш. кляшчы.

Даўж. 0,1—0,6 мм, цела чэрвепадобнае, малочна-белае, залаціста-жоўтае, белаватае, саламяна-жоўтае. 4 пяцічленікавыя нагі (адсюль другая назва). Ротавыя органы сысучыя. Органаў дыхання і вачэй няма. Кладуць яйцы, з якіх развіваюцца лічынкі. Шкодзяць пладовым дрэвам, палявым і агародным культурам, лесу. Некаторыя віды — пераносчыкі ўзбуджальнікаў вірусных хвароб раслін. Знішчаюць галавых кляшчэй акарыцыдамі.

т. 4, с. 445

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)