Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
гра́матныпрям., перен., см. пісьме́нны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гра́матны, ‑ая, ‑ае.
Які ўмее чытаць і пісаць; пісьменны. Прыедуць, бывала, сяляне з рынку, пачнуць выбіраць з воза пакункі і знойдуць вузенькія, доўгенькія лісточкі. Няграматны селянін паглядзіць на .. [лістоўкі] ды схавае ў кішэню, каб пры здарэнні паказаць чалавеку граматнаму.Колас.// Які ўмее граматычна правільна пісаць. Граматны вучань.// Граматычна правільна напісаны. Граматнае пісьмо.//перан. Які мае неабходныя веды ў якой‑н. галіне. Граматны інжынер. □ У паэзію ідзе таленавітае, літаратурна граматнае, знаёмае з тэхнікай справы пакаленне.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гра́матны (у чым-н) sáchkundig, geschúlt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пісьменнік ’той, хто піша літаратурныя творы’ (ТСБМ, Гарэц.), ’граматны’ (Касп.) < пісьме́нны ’які ўмее чытаць і пісаць, граматны’ (ТСБМ, Мядзв., Гарэц., Варл.) і суф. ‑нік са значэннем носьбітаў адпаведнай прыметы. Параўн. ст.-рус.письменникъ ’граматы чалавек’ (1686).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грамаце́й, ‑я, м.
Разм.Граматны чалавек. Маці пайшла да грамацея Мікіты Хадуна, які пісаў людзям «прашэнні», і адпісала аб новым прыбытку ў хаце.Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пісьме́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўмее чытаць і пісаць; граматны. [Ян:] — Чытайце, хто пісьменны, кніжкі, як стваралася наша зямля.Пестрак.// Які ўмее граматычна правільна пісаць і гаварыць. Пісьменны вучань.//перан. Які мае неабходныя веды ў якой‑н. галіне. Пісьменны інжынер.
2. У якім няма граматычных і стылістычных памылак. Пісьменны дыктант.//перан. Выкананы адпаведна з асноўнымі патрабаваннямі. Пісьменны праект.
3.узнач.наз.пісьме́нны, ‑ага, м. Чалавек, які ўмее чытаць і пісаць. Пісьменнаму і кнігі ў рукі!Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)