грамацей, ‑я, м.

Разм. Граматны чалавек. Маці пайшла да грамацея Мікіты Хадуна, які пісаў людзям «прашэнні», і адпісала аб новым прыбытку ў хаце. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)