Verbum

анлайнавы слоўнік

Грамада́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Грамада́
Р.	Грамады́
Д.	Грамадзе́
В.	Грамаду́
Т.	Грамадо́й Грамадо́ю
М.	Грамадзе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грамада́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	грамада́
Р.	грамады́
Д.	грамадзе́
В.	грамаду́
Т.	грамадо́й грамадо́ю
М.	грамадзе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грама́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	грама́да	грама́ды
Р.	грама́ды	грама́д
Д.	грама́дзе	грама́дам
В.	грама́ду	грама́ды
Т.	грама́дай грама́даю	грама́дамі
М.	грама́дзе	грама́дах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грамада́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

1. Група людзей, натоўп.

2. Пазямельная абшчына ў Беларусі і Украіне да рэвалюцыі 1917 г., а таксама сход членаў гэтай абшчыны.

3. Аб’яднанне, арганізацыя людзей, якія маюць агульныя мэты, звычайна палітычныя.

Беларуская сацыялістычная г.

Беларуская сацыял-дэмакратычная г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грамада́ ж.

1. толпа́, вата́га;

2. дорев. общи́на, грома́да; (собрание членов) о́бщество ср., мир м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грама́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Што‑н. вельмі вялікае, масіўнае. Над прытоеным змрокам, над цёмнай грамадай лесу ўзнялася песня. Лынькоў. А паміж воблакаў-грамад І белай ад снягоў зямлёю — Закуты сцюжай вадаспад Застыў струною ледзяною. Танк. // Мноства чаго‑н., сабранага ў адным месцы. Грамада камяніц, раскінутых на вялікіх прасторах, вельмі прыгожа спускалася да даліны Свіслачы. Колас.

грамада́, ‑ы́, ДМ ‑дзе́, ж.

1. Група людзей, натоўп. [Настаўніца] гуляе ў лесе з вясёлай грамадой школьнікаў. Бядуля. Усёй сваёй невялічкай грамадой хлопцы пайшлі па вуліцы. Кулакоўскі. / Пра дрэвы, прадметы і пад. Я моўчкі вітаю дзень многагалосы, Дубоў грамаду, красу лугавую. Колас. // у знач. прысл. грамадо́й. Усе разам, гуртам. Падводамі прывозілі з горада тавар; грамадою хадзілі дзівіцца, аглядаць. Каваль.

2. Пазямельная абшчына ў Беларусі і на Украіне да Кастрычніцкай рэвалюцыі, а таксама сход членаў гэтай абшчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамада́ ж

1. Ménschenmenge f -, -n;

2. гіст Geméinde f -, -n;

сяля́нская грамада́ Báuerngemeinde f;

Белару́ская Сацыя́л-Дэмакраты́чная Грамада́ Belarússische Soziáldemokratische Partéi (Hramadá f -)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ГРАМАДА́,

назва сельскага пазямельнага аб’яднання жыхароў вёсак на Беларусі і Украіне. Гл. Абшчына.

т. 5, с. 389

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грамада

Том: 7, старонка: 131.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

грама́да ж разм Ríese m -n, -n, Kolóss m -es, -e; Ríesending n -(e)s, -e (пра рэч); Ríesenbau m -(e)s, -ten (пра пабудову, будынак)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)