Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
го́рды, -ая, -ае.
1. Надзелены пачуццём уласнай годнасці, павагі да сябе.
Г. чалавек.
2. Поўны пачуцця задавальнення сабой.
Г. позірк.
3. Ганарысты, фанабэрысты.
Ласкавае цялятка дзвюх матак ссе, а гордае — ніводнай (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
го́рды го́рдый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́рды, ‑ая, ‑ае.
1. Надзелены пачуццём уласнай годнасці, павагі да сябе. Чалавек наш горды і шчаслівы, Будучыня свеціцца ў вачах, Бо нясе ў сабе ён беражліва Дарагія рысы Ільіча!Звонак.// Поўны пачуцця задавальнення сваімі або чыімі‑н. поспехамі. [Моладзь] была гордая свядомасцю, што зрабіла вялікую справу.Колас.Успаміны хлопчыка палоняць, За бацьку горды хлопчык наш.А. Александровіч.// Які выражае гордасць. Горды позірк. □ Паша таксама калісьці красуняй лічылася: русыя валасы на прабор, карыя вочы, гордая пастава.Лось.//перан. Узвышаны, чысты. Гордая думка пра сыноў не выходзіла з галавы.Кавалёў.Дзесьці ў глыбіні істоты ў жанчыны заварушылася гордая радасць.Чорны.
2. Ганарысты, напышлівы, фанабэрысты. Яшчэ ўчора такія гордыя і грозныя, сёння кідаліся паны на калені перад Сёмкам-матросам.Лынькоў.Ласкавае цялятка дзвюх матак ссе, а гордае — ніводнае.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́рды stolz (да чаго-н auf A);
ён ве́льмі [на́дта] го́рды er trägt den Kopf sehr hoch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Го́рды ’горды’. Рус.го́рдый, укр.го́рдий, польск.gardy, чэш.hrdý, балг.гръд, серб.-харв.гр̑д, ст.-слав.гръдъ. Прасл.*gъrdъ (*gr̥dъ) ’тс’. Агляд гл. у Фасмера, 1, 440; Слаўскага, 1, 405–406, асабліва Трубачова, Эт. сл., 7, 206–207. Апошні прымае, як здаецца, экспрэсіўна-інавацыйнае паходжанне слова *gъrdъ і ўказвае на праблематычнасць і.-е паралелей.