◊ злазь з да́ху, не псуй ~ты — не бери́сь не за своё де́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Го́нты ’гонты’ (БРС, Шат., Касп.), адз. л. го́нта. Рус. (з Пятроўскай эпохі) гонг, го́нот, укр.гонг. Запазычанне з польск.gont або чэш.hont (першакрыніцай з’яўляецца ням.gant ’перакладзіны’). Гл. Фасмер, 1, 438.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
го́нтавы, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для вырабу гонты. Гонтавы матэрыял.// Зроблены з гонты. Гонтавы дах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ганта́р, ‑а, м.
Чалавек, які займаецца вырабам гонты. // Той, хто пакрывае стрэхі гонтай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́нціна, ‑ы, ж.
Разм. Адна дошчачка гонты. Змайстраваў сабе [Янка-музыка] скрыпку з гонціны, начапіў драцяныя струны.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
roofing
[ˈru:fɪŋ]
n.
да́хавае пакрыцьцё (го́нты, шы́фэр)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
го́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж., а таксама зб.
Дахавы матэрыял у форме невялікіх дошчачак, востра саструганых з аднаго боку і з пазам — з другога.
Ставіць хату пад гонтай.
Злазь з даху, не псуй гонты (прымаўка: не бярыся не за сваю справу).
|| прым.го́нтавы, -ая, -ае іганто́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГО́НТА
(польс.: gont),
драўляны матэрыял для крыцця даху і сцен у форме невял. тонкіх дошчачак, востра саструганых з аднаго боку і з пазам з другога. Робіцца з яловай, хваёвай, асінавай і інш. драўніны, даўж. звычайна 50—60 см, шыр. каля 10 см. Дах з гонты служыць 25—35 гадоў. Вядома ва ўсёй Еўропе. У Беларусі гонта вядома з даўніх часоў, рабілася ўручную (радыяльным расколваннем), пазней — на механізаваных станках (распілоўваннем). Гонтай крылі дахі ўсіх тыпаў будынкаў. Дошчачкі ўваходзілі адна ў адну і прыбіваліся да дахаў. Кожны верхні рад гонты перакрываў ніжэйшы, таму крыццё атрымлівалася шматслойнае — да 4 слаёў (касцёл у Койданаве, 18 ст.). Часам гонты ніжняга, навіслага над карнізам рада рабілі завостранымі, што ўпрыгожвала дах (сядзібны дом у Борках Дзятлаўскага, званіцы ў Белагрудзе Лідскага і Шарашове Пружанскага, касцёл у Жытомлі Гродзенскага р-наў).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БАБРУ́ЙСКІЯ ЛЕСАПІ́ЛЬНЫЯ ЗАВО́ДЫ.
Дзейнічалі ў 1892—1914 у г. Бабруйск Магілёўскай вобласці (усяго 10 з-даў і мануфактур). Выкарыстоўваліся лакамабілі, паравыя катлы і рухавікі. Выраблялі струганы лес, дошкі, гонты, драніцу, мэблю і інш. Працавалі па 12—59 і больш рабочых (да 194 у 1913).