го́нціна, ‑ы, ж.
Разм. Адна дошчачка гонты. Змайстраваў сабе [Янка-музыка] скрыпку з гонціны, начапіў драцяныя струны. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)