Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
гляк, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Нізкая гліняная пасудзіна з выпуклымі бакамі і вузкім горлам.
|| памянш.глячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
|| прым.гля́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гляк (род. гляка́) м. горшо́к с у́зким го́рлышком
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гляк, ‑а, м.
Нізкая гліняная пасудзіна з выпуклымі бакамі і вузкім горлам. Хомка занёс бабам на жніво гляк сцюдзёна[й] вады.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГЛЯК,
ганчарны выраб; гліняная пасудзіна для захоўвання і транспарціроўкі вадкіх рэчываў — алею, квасу, вады і інш. Часам у ім заварвалі чай, настойвалі зёлкі. Шарападобная, радзей крыху падоўжаная пасудзіна з кароткім вузкім горлам з літком або без яго, з 1—2 ручкамі. Памеры ад цацачных (0,1 л) да вялікіх (8—10 л). Рабілі глякі чорна-задымленыя, паліваныя, зрэдку гартаваныя, упрыгожвалі глянцаваным і лінейнахвалістым контррэльефным арнаментам, ангобнай размалёўкай.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
глякм Topf m -(e)s, Töpfe (mit schmalem Hals)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Гляк ’гаршчок з вузкім горлам’ (БРС, Шат., Касп.), глёк ’тс’ (Бяльк., Нас., Байк. і Некр.). Укр.глек, рус.гляк, глек, глёк, гилёк, ст.-рус.гълъкъ, голкъ, голькъ. Вельмі няяснае слова. Раней рэканструявалі прасл. формы тыпу *glьtъ і звязвалі гэта слова з прасл.glьjь ’глей’ (гл.). Так Бернекер, 1, 310; Трубачоў, Ремесл. терм., 217–218. Але Фасмер (1, 412) указвае на тое, што формы гэтага слова перашкаджаюць параўнанню з глей. Таму некаторыя даследчыкі мяркуюць, што гэта слова, магчыма, не спаконвечнае ў славян, і шукаюць крыніцу запазычання. Так, Гаўлава (гл. Этимология, 1966, 96 і наст.) думае, што ў даным выпадку да славян прыйшло культурнае слова з Міжземнамор’я. Параўн. грэч. лексемы, якія, як мяркуюць, маглі быць запазычаны ў слав. мовы: грэч.γαυλός ’збан’, γυλλάς ’від чашы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
глячо́к, ‑чка, м.
Памянш.-ласк.дагляк; невялікі гляк. Маеш дачку — май і гарэлачку ў глячку.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карча́га², -і, ДМ -ча́зе, мн. -і, -ча́г, ж.
1. Тое, што і амфара (уст.).
2.Гляк для мазі (разм.).
|| прым.карча́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Mílchkanne
f -, -n мало́чнік, гляк
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)