гарніту́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарніту́р гарніту́ры
Р. гарніту́ра гарніту́раў
Д. гарніту́ру гарніту́рам
В. гарніту́р гарніту́ры
Т. гарніту́рам гарніту́рамі
М. гарніту́ры гарніту́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарніту́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Поўны падбор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння.

Спальны г.

Г. адзення.

|| прым. гарніту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарніту́р м.

1. гарниту́р;

г. мэ́блі — гарниту́р ме́бели;

г. бялі́зны — гарниту́р белья́;

2. разг. костю́м;

ён у но́вым ~ры — он в но́вом костю́ме

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарніту́р, ‑а, м.

1. Поўны набор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння. Гарнітур мэблі. Гарнітур бялізны.

2. Разм. Касцюм. [Шаманскі] сёння выглядаў незвычайна маладым. Можа, яго маладзіў новы сіняга бастону гарнітур, белы каўнер сарочкі з бардовым гальштукам, нізка выстрыжаныя скроні. Дуброўскі.

[Фр. garniture.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАРНІТУ́Р

(франц. garniture),

набор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння (напр., мэблевы гарнітур).

т. 5, с. 67

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гарніту́р м.

1. Garnitúr f -, -en, Satz m -es, Sätze;

мэ́блевы гарніту́р Möbelgarnitur f;

2. Anzug m -(e), -züge, Herrenanzug m (мужчынскі), Kostüm n -s, -e (жаночы, тэатральны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарніту́р

(фр. garniture)

1) камплект, поўны набор прадметаў пэўнага прызначэння (напр. г. мэблі);

2) тое, што і касцюм 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гарніту́р ’гарнітур’ (БРС), ’від тканіны’, ’шаўковая тканіна’ (Нас.), гарні́тур ’касцюм’ (Касп.), гарні́тар ’касцюм’ (Шат.), гарні́дар ’гарнітур, касцюм’ (Сл. паўн.-зах.). Слова гарніту́р, як і рус. гарниту́р, запазычана з ням. Garnitur (< франц. garniture). Гл. Фасмер, 1, 394. Гарніту́р у значэнні ’від тканіны, шаўковая тканіна’, рус. гарниту́ра, гарниту́р ’тс’ (таксама граниту́р, галенту́р, гарлету́р) < франц. gros de Tours (Фасмер, там жа). Гарні́тур, гарні́тар ’касцюм’ гарні́дар < польск. garnitur ’тс’ (гл. Шат., Сл. паўн.-зах.). Параўн. Кюнэ, Poln., 56.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарніту́р

(фр. garniture)

поўны набор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння (напр. г. мэблі, спальны г.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

густо́ўны, -ая, -ае.

3 густам.

Г. гарнітур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)