гармі́дар, -у, м. (разм.).

1. Гучная бязладная гаворка наперабой; шум, вэрхал.

2. Беспарадак, неразбярыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гармі́дар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гармі́дар
Р. гармі́дару
Д. гармі́дару
В. гармі́дар
Т. гармі́дарам
М. гармі́дары

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гармі́дар, -ру м., разг. содо́м, тарара́м, каварда́к, ерала́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гармі́дар, ‑у, м.

Разм. Гучная бязладная гаворка наперабой; шум, вэрхал. Адразу падняўся гармідар. Кожны хацеў першы выказаць сваю думку. Карпюк. Троху-патроху ўзнялася жвавая гамонка, якая нарэшце перайшла ў тлумны гармідар. Зарэцкі. // Беспарадак, неразбярыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гармі́дар м. разм. Durcheinánder n -s, Únordnung f -, Wírrwarr m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гармі́дар ’гармідар’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк.), ’зборышча, натоўп людзей’ (Жд. 2). Форма гармідаль (Касп.: пад гармі́дар) — вынік дысіміляцыі р — р > р — л. Сюды ж гармі́дарны, гармі́дараваць (Нас.). Старая этымалогія (Нас.): < літ. armidaris. Хутчэй, аднак, гэта запазычанне з польск. harmider, hermider (Кюнэ, Poln., 56). Укр. гарми́дер (паводле Рудніцкага, 1, 573, польск. слова < укр.; першакрыніца — перс. мова; параўн. Слаўскі, 1, 407).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shambles [ˈʃæmblz] n. infml беспара́дак, гармі́дар; бязла́ддзе;

Your room is in a sham bles. У тваім пакоі гармідар.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хай груб., прост. гармі́дар, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

argy-bargy [ˌɑ:dʒiˈbɑ:dʒi] n. BrE, infml вэ́рхал, гармі́дар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гармі́дарыць

‘турбаваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гармі́дару гармі́дарым
2-я ас. гармі́дарыш гармі́дарыце
3-я ас. гармі́дарыць гармі́дараць
Прошлы час
м. гармі́дарыў гармі́дарылі
ж. гармі́дарыла
н. гармі́дарыла
Загадны лад
2-я ас. гармі́дар гармі́дарце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гармі́дарачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)