ві́льчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Верхні стык двух бакоў страхі; канёк.

|| прым. ві́льчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́льчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́льчык ві́льчыкі
Р. ві́льчыка ві́льчыкаў
Д. ві́льчыку ві́льчыкам
В. ві́льчык ві́льчыкі
Т. ві́льчыкам ві́льчыкамі
М. ві́льчыку ві́льчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́льчык м. (верхняя грань крыши) конёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́льчык, ‑а, м.

Верхні стык даху, страхі; канёк. Першая абора была ўжо пакрыта: вільчык прыкладзены кастрыцай, са страхі спушчана ўсё пазаддзе. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́льчык м буд First m -es, -е, Dáchgrat m -es, -е

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вільчык 1 ’верхні стык даху, страхі’ (КТС, БРС, Бяльк., Некр., Серб., Шушк., Сцяшк. МГ, Тарн., Інстр. I, шкл., КЭС; бых., парыц., Янк. Мат., Янк. I). Укр. палес. вільчык ’верх, грэбень саламянай страхі’. Рус. смал. вильчик ’грэбень страхі’. Да вільча́к (гл.).

Вільчык 2 ’часціна коміна на падстрэшшы’ (Буз.); ’франтон’ (ДАБМ); ’вяршыня дрэва’ (ветк., хойн., Мат. Гом.). Утварылася ў выніку семантычнага пераносу (па сумежнасці, па падабенству). Да вільчык 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вільча́к, ‑а, м.

Тое, што і вільчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dáchfirst

m -es, -e ві́льчык (страхі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ridge [rɪdʒ] n.

1. го́рны краж; го́рны хрыбе́т

2. край (чаго-н.);

the ridge of a roof ві́льчык, вільча́к; канёк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канёк¹, канька́, мн. канькі́, канько́ў, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

Чытанне вершаў было яго каньком.

Акардэон — мой к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)