ві́льчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Верхні стык двух бакоў страхі; канёк.

|| прым. ві́льчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)