віка́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

У праваслаўнай царкве: памочнік епіскапа, епіскап без епархіі; у пратэстанцкай царкве: памочнік святара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віка́рый

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віка́рый віка́рыі
Р. віка́рыя віка́рыяў
Д. віка́рыю віка́рыям
В. віка́рыя віка́рыяў
Т. віка́рыем віка́рыямі
М. віка́рыю віка́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віка́рый м., церк. вика́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віка́рый, ‑я, м.

У праваслаўнай царкве — епіскап, які з’яўляецца намеснікам архірэя; у каталіцкай царкве — намеснік епіскапа ці прыходскага свяшчэнніка.

[Лац. vicarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВІКА́РЫЙ

(ад лац. vicarius намеснік),

1) правіцель адм. акругі (дыяцэзы) у Рымскай імперыі.

2) Намеснік або памочнік архірэя ў правасл. царкве.

3) Памочнік біскупа, прыходскага святара (кюрэ); папскі намеснік у аддаленых (місіянерскіх) раёнах у каталіцкай царкве.

4) Памочнік святара ў пратэстанцкай царкве.

т. 4, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

віка́рый м. рэл. Vikár [vi-] m -s, -e; Káplan m -s, -pläne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

віка́рый

(лац. vicarius)

памочнік архірэя ў праваслаўнай царкве, прыхадскога святара — у каталіцкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Віка́рый ’намеснік архірэя ў праваслаўнай царкве ці епіскапа або прыходскага свяшчэнніка ў каталіцкай царкве’ (БРС, КТС). Запазычана з царкоўнага с.-вяк.-лац. vicārius ’намеснік’ < лац. vicis ’змена’ (Праабражэнскі, 1, 83; Фасмер, 1, 314; Брукнер, 621; Махэк₂, 689; Скок, 3, 592) ці з польск. wikary (Булыка, Запазыч., 63).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вика́рий церк. віка́рый, -рыя м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

curate [ˈkjʊərət] n. relig. памо́чнік прыхо́дскага святара́, віка́рый

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)