віка́рый, ‑я, м.

У праваслаўнай царкве — епіскап, які з’яўляецца намеснікам архірэя; у каталіцкай царкве — намеснік епіскапа ці прыходскага свяшчэнніка.

[Лац. vicarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)