1. Прадказальнік, прадракальнік.
2. Тое, што і вяшчальнік (у 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. Прадказальнік, прадракальнік.
2. Тое, што і вяшчальнік (у 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вешчуны́ | ||
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуну́ | вешчуна́м | |
| вешчуны́ | ||
| вешчуно́м | вешчуна́мі | |
| вешчуне́ | вешчуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
‘істота’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вешчуны́ | ||
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуну́ | вешчуна́м | |
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуно́м | вешчуна́мі | |
| вешчуне́ | вешчуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
1. вещу́н, предсказа́тель, прорица́тель;
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Прадказальнік, прадракальнік.
2. Тое, што і вяшчальнік (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вяшчу́ння, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяшчу́нка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вещу́н
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)