вяшчу́н, вешчуна́, мн. вешчуны́, вешчуно́ў, м.

1. Прадказальнік, прадракальнік.

В. буры.

2. Тое, што і вяшчальнік (у 2 знач.).

|| ж. вяшчу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак і вяшчу́ння, -і, мн. -і, -яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)