Verbum

анлайнавы слоўнік

вярта́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вярта́нне ср.

1. возвраще́ние, возвра́т м.; восстановле́ние;

2. возвраще́ние;

1, 2 см. вярта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вяртацца — вярнуцца ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Вяртанне»

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вярта́нне н.

1. Rückkehr f -, Rückkunft f -;

вярта́нне дамо́ў [на радзі́му] Héimkehr f;

2. Rückgabe f - (маёмасці); Rückzahlung f -, -en, Rückerstattung f -, -en (грошай)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

«За вяртанне на Радзіму» (газ.), гл. «Голас Радзімы»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рээмігра́цыя, ‑і, ж.

Вяртанне эмігрантаў на радзіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уваскрэ́сенне, ‑я, н.

1. Паводле рэлігійных вераванняў — вяртанне мёртвых да жыцця.

2. перан. Унутранае абнаўленне, адраджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возвра́т м. зваро́т, -ту м.; (возвращение) вярта́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возвраще́ние ср. вярта́нне, -ння ср.; (возврат) зваро́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)