Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вы́руб, ‑у, м.
Месца з рэшткамі высечанага лесу. Перад самым Асінаўскім лес парадзеў. Сталі трапляцца дзялянкі — старыя вырубы.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́рубм (месца, дзе высечаны лес) entwáldetes [geródetes] Gebíet
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вы́руб ’участак, дзе высечаны лес’ (Мат. Гом., Інстр. II); ’зруб’ (Мат. Гом.); ’вышыня зруба ад падлогі да столі’ (Інстр. II). Рус.дыял.вы́руб ’паляна з карчамі і кустамі; від плоту; дзеянне па дзеяслову вырубіць’, польск.wyrąb, в.-луж.wurub. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырубіць < рубіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́рубка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. вырубіць.
2. Месца, дзе высеклі лес; выруб, высечка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́рубка (БРС), ’выемка ў канцы бервяна, у якую кладзецца другое бервяно ў вугле’ (Інстр. II). Рус.вы́рубка ’месца, дзе былі высечаны дрэвы’, в.-луж.wurubki ’тс’. Ад выруб або ад вырубіць з суф. ‑к‑.