выкало́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выкало́чваю выкало́чваем
2-я ас. выкало́чваеш выкало́чваеце
3-я ас. выкало́чвае выкало́чваюць
Прошлы час
м. выкало́чваў выкало́чвалі
ж. выкало́чвала
н. выкало́чвала
Загадны лад
2-я ас. выкало́чвай выкало́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выкало́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкало́чваць несов. обмола́чивать, выкола́чивать, обива́ть (снопы ржи)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкало́чваць

1. (ударамі) áustreiben* vt, áusklopfen vt;

выкало́чваць клін éinen Keil áustreiben*;

2. (прымусіць шляхам гвалту) erzwíngen* vt, erpréssen vt, heráuspressen vt, heráusschlagen* vt;

3. (пачысціць) áusklopfen vt;

выкало́чваць пыл з чаго-н. den Staub aus etw. klópfen;

выкало́чваць по́пел з лю́лькі die Pféife áusklopfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́калаціць, -лачу, -лаціш, -лаціць; -лачаны; зак., што.

1. Уручную збольшага абмалаціць, абабіць.

В. жыта.

2. Спагнаць сілай, прымусам або з цяжкасцю атрымаць (разм.).

В. нядоімкі.

|| незак. выкало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкало́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выкалочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкало́чвацца несов., страд. обмола́чиваться, выкола́чиваться, обива́ться; см. выкало́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкало́чванне ср. обмола́чивание, обмоло́т м., выкола́чивание, обива́ние; см. выкало́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; незак.

1. што і без дап. Выкалочваць, выбіваць зерне з каласоў, стручкоў і інш. цапамі, пры дапамозе малатарні ці камбайна. Малаціць ячмень у гумне. Малаціць гарох. □ Тут [на полі] камбайны і жнуць, І малоцяць услед... Журба.

2. перан.; чым, па чым, у што. Разм. Удараць, стукаць. Нехта адчайна малаціў жалезным крукам па буферы. Лынькоў. [Барташэвіч] раз’юшыўся і стаў малаціць нагамі і рукамі куды папала. Карпюк. // каго і без дап. Біць, збіваць, наносячы частыя ўдары. «Біць [маці] будзе, — падумаў Лёня Сокал.. — Як пачне малаціць, дык уцячы не паспееш». Нядзведскі.

3. перан.; што. Разм. Разбіваць, ламаць. Юзік ухапіў дзеравяны малаток і пачаў малаціць вокны. Мурашка. // каго. Забіваць, знішчаць. І пайшлі воіны ў атаку, рынуліся калоць, малаціць цемрашалаў. Бялевіч.

4. перан. Разм. Хутка гаварыць, лапатаць. Пачаў [старшыня гаварыць] ціха, спакойна, а потым як пайшоў, як пайшоў малаціць! Здатны на гаворку! Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)