выкало́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выкало́чваю |
выкало́чваем |
| 2-я ас. |
выкало́чваеш |
выкало́чваеце |
| 3-я ас. |
выкало́чвае |
выкало́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выкало́чваў |
выкало́чвалі |
| ж. |
выкало́чвала |
| н. |
выкало́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выкало́чвай |
выкало́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выкало́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выкало́чваць несов. обмола́чивать, выкола́чивать, обива́ть (снопы ржи)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выкало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выкалаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́калаціць, -лачу, -лаціш, -лаціць; -лачаны; зак., што.
1. Уручную збольшага абмалаціць, абабіць.
В. жыта.
2. Спагнаць сілай, прымусам або з цяжкасцю атрымаць (разм.).
В. нядоімкі.
|| незак. выкало́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выкало́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выкалочваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выкало́чвацца несов., страд. обмола́чиваться, выкола́чиваться, обива́ться; см. выкало́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выкало́чванне ср. обмола́чивание, обмоло́т м., выкола́чивание, обива́ние; см. выкало́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
малаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; незак.
1. што і без дап. Выкалочваць, выбіваць зерне з каласоў, стручкоў і інш. цапамі, пры дапамозе малатарні ці камбайна. Малаціць ячмень у гумне. Малаціць гарох. □ Тут [на полі] камбайны і жнуць, І малоцяць услед... Журба.
2. перан.; чым, па чым, у што. Разм. Удараць, стукаць. Нехта адчайна малаціў жалезным крукам па буферы. Лынькоў. [Барташэвіч] раз’юшыўся і стаў малаціць нагамі і рукамі куды папала. Карпюк. // каго і без дап. Біць, збіваць, наносячы частыя ўдары. «Біць [маці] будзе, — падумаў Лёня Сокал.. — Як пачне малаціць, дык уцячы не паспееш». Нядзведскі.
3. перан.; што. Разм. Разбіваць, ламаць. Юзік ухапіў дзеравяны малаток і пачаў малаціць вокны. Мурашка. // каго. Забіваць, знішчаць. І пайшлі воіны ў атаку, рынуліся калоць, малаціць цемрашалаў. Бялевіч.
4. перан. Разм. Хутка гаварыць, лапатаць. Пачаў [старшыня гаварыць] ціха, спакойна, а потым як пайшоў, як пайшоў малаціць! Здатны на гаворку! Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)