выгна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выгна́нне
Р. выгна́ння
Д. выгна́нню
В. выгна́нне
Т. выгна́ннем
М. выгна́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выгна́нне, -я, н.

1. гл. выгнаць (у 2 знач.).

2. Вымушанае знаходжанне дзе-н. у якасці выгнанага.

Жыць у выгнанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выгна́нне ср. изгна́ние;

жыць у ~нні — жить в изгна́нии;

в. во́рага — изгна́ние врага́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выганяць — выгнаць (у 2 знач.).

2. Стан выгнанніка; ссылка. Асудзіць на выгнанне. Вярнуцца з выгнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгна́нне н.

1. (дзеянне) Vertréibung f -, Verjágung f -;

2. (стан) Verbánnung f -, Exíl n -s, -e;

быць у выгна́нні in der Verbánnung [im Exíl] lében; verbánnt sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

астракі́зм, -у, м. (кніжн.).

1. У Старажытнай Грэцыі — выгнанне небяспечных для дзяржавы грамадзян, што вырашалася шляхам тайнага галасавання.

2. перан. Выгнанне, ганенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изгна́ние выгна́нне, -ння ср.;

жить в изгна́нии жыць у выгна́нні;

изгна́ние врага́ выгна́нне во́рага;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астракі́зм, ‑у, м.

1. У Старажытнай Грэцыі — выгнанне небяспечных для дзяржавы грамадзян, што вырашалася шляхам тайнага галасавання чарапкамі, на якіх пісалася імя выгнанніка.

2. перан. Выгнанне, ганенне.

[Грэч. ostrakisnos, ад ostrakon — чарапок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плодавыгна́нне, ‑я, н.

Спец. Выгнанне, знішчэнне зародка, плода (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астракі́зм

(гр. ostrakismos)

выгнанне, ганенне (падвергнуць астракізму).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)