Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́дмельж.о́тмель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́дмель, ‑і, ж.
Мелкае месца каля берага. На пясчанай водмелі ляжалі перакуленыя лодкі.Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВО́ДМЕЛЬ,
1) мелкае месца ў вадаёме ці вадацёку, якое пачынаецца ад берагавой лініі. Мае шырокі падводны схіл з нязначнымі нахіламі.
2) Участак дна з меншымі глыбінямі, чым навакольныя. Да гэтага тыпу водмелі адносяцца марскія банкі. На водмелях пераважаюць працэсы перамяшчэння і намнажэння асадкаў, могуць утварацца намыўныя астравы і косы; небяспечныя для суднаходства. Характарызуюцца багаццем планктону, на іх заўсёды багацейшая фауна рыб і малюскаў. Пашыраны на рэках, азёрах і вадасховішчах Беларусі. На рэках утвараюцца каля берага, процілеглага таму, які падмываецца, і паступова ператвараюцца ў поймавую тэрасу.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
во́дмельж Sándbank f -, -bänke, Úntiefe f -, -n, séichte Stélle
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Во́дмель ’неглыбокае месца ў рацэ, возеры’ (БРС, Яшк., Інстр. I, КТС). Рус.о́тмель, укр.ві́дміль, ст.-польск.odmiel ’тс’. Прэфіксальнае ўтварэнне ад мель (гл.) (Юркоўскі, Ukr. hydrogr., 132).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́дмель Неглыбокае месца ў рацэ, возеры (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)