Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ве́сніцы, -ніц.
1. Вароты ў двор або ў агарод, у поле.
2. Плот з варотамі ў канцы вёскі (уст.).
|| прым.ве́снічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ве́сніцы, -ніц ед.нет
1. (изгородь с воротами в конце деревни) око́лица ж.;
2. (при въезде во двор) воро́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВЕ́СНІЦЫ,
брамка, фортка, у народным дойлідстве Беларусі невял. дзверы для ўваходу ў варотах, плоце, агароджы. Ва ўсх. раёнах весніцы робяць са шчыльна збітых дошак, часта аздабляюць разьбой, размалёўкай, фігурна выкаванымі завесамі і клямкамі, у цэнтр. і зах. — лёгкія, са штыкетаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ве́сніцы, ‑ніц; адз.няма.
1. Вароты ў двор або з двара ў агарод, у поле. Мы ўвайшлі ў двор — звыклы сабе сялянскі двор, з хлевушкамі, павеццю, весніцамі на прыгуменне.Чорны.Нямала было пасля.. весніц на чужых дварах, з якіх я выганяў штодня чужую жывёлу.Брыль.
2.Уст. Плот з варотамі ў канцы вёскі. Сонца ўжо звярнула з поўдня, калі з весніц вёскі.. паказалася чарада кароў.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́сніцымнÉinfahtstor n -(e)s, -e (zum Bauernhof)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ве́сніцы ’плот з варотамі ў канцы вёскі’ (БРС, КТС), петрык.весніца ’тс’ (Мат. Гом.), маг., бабр., саліг.ве́сніцы//ве́шніцы (Бір., Шат.), усх.-палес.вешніца, вешніцы ’тс’ (Нар. сл.), весьніцы, весʼнʼіцы ’вароты ў двор’ (БРС, Арх. Бяльк., Сцяц. Нар., КТС, Сцяшк. МГ); ’вароты з перакладзін’ (Шат.); ’варотцы, фортка’ (Сцяшк. МГ), зэльв. ’вароты ў загарадзе, хляве’; ’рэдкія зубы’ (Сцяц.). Рус.пск.вешница ’вясковая вуліца, зарослая травой’; ’агароджаны ўчастак сялянскай сядзібы, дзе пасуць коней’, польск.wieśnice ’вароты, якія вядуць у вёску, весніцы’, wieśnica ’вуліца з двара ў вёску’, чэш.vesnice ’вёска’. Лексема ўтворана ад прыналежнага прыметніка vьsь‑nь і суф. ‑ica (< vьsь ’дом роду’) і абазначала спачатку ’(агароджанае) месца, дзе знаходзіліся ўсе будынкі роду’. З’яўленне ‑ш‑ замест ‑с‑ ва ўсх.-бел. формах абумоўлена наступным палатальным нʼ, а не тым, што лексема паходзіць ад вешаць (параўн. П. Сцяцко, Нар. лекс., 14). Гл. веснікі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́шніцы ’весніцы, вароты пры ўездзе ў двор’ (Гарэц., Бір., З нар. сл.), слонім. ’вароты’ (Арх. Бяльк.; Карскі, Труды, 482). Да ве́сніцы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палама́ныіпало́маны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад паламаць.
2.узнач.прым. Сапсаваны, няспраўны. Ужо некалькі паламаных калёс ляжала ў канаве.Ставер.На двары нейкая пустка, валяюцца паламаныя весніцы.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
brama
ж. вароты; весніцы; брама;
brama triumfalna — трыумфальная брама
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)