ва́рты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́рты ва́ртая ва́ртае ва́ртыя
Р. ва́ртага ва́ртай
ва́ртае
ва́ртага ва́ртых
Д. ва́ртаму ва́ртай ва́ртаму ва́ртым
В. ва́рты (неадуш.)
ва́ртага (адуш.)
ва́ртую ва́ртае ва́ртыя (неадуш.)
ва́ртых (адуш.)
Т. ва́ртым ва́ртай
ва́ртаю
ва́ртым ва́ртымі
М. ва́ртым ва́ртай ва́ртым ва́ртых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ва́рты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́рты ва́ртая ва́ртае ва́ртыя
Р. ва́ртага ва́ртай
ва́ртае
ва́ртага ва́ртых
Д. ва́ртаму ва́ртай ва́ртаму ва́ртым
В. ва́рты (неадуш.)
ва́ртага (адуш.)
ва́ртую ва́ртае ва́ртыя (неадуш.)
ва́ртых (адуш.)
Т. ва́ртым ва́ртай
ва́ртаю
ва́ртым ва́ртымі
М. ва́ртым ва́ртай ва́ртым ва́ртых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ва́рты, -ая, -ае.

Які заслугоўвае чаго-н. або мае каштоўнасць.

В. ўвагі.

В. пахвалы.

Вопыт, в. пераймання.

Адзін другога варты (разм.) — пра людзей, якія ў аднолькавай ступені маюць адмоўныя якасці, рысы.

Гроша ломанага не варты (разм.) — не мае ніякай вартасці, ніякага значэння.

Не варты выедзенага яйца (разм.) — пра што-н. вельмі дробязнае, нікчэмнае.

Нікуды не варты (разм.) — вельмі дрэнны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́рты досто́йный; сто́ящий, заслу́живающий;

во́пыт, в. перайма́нняо́пыт, досто́йный подража́ния;

не в. спачува́ння — не сто́ящий сожале́ния;

адзі́н аднаго́ в. — два сапога́ па́ра; друг дру́га сто́ят;

ні гро́ша не в. — гроша́ ме́дного (ло́маного) не сто́ит;

до́брага сло́ва не в. — до́брого сло́ва не сто́ит;

падно́ска не в. — в подмётки не годи́тся;

на саба́ку не варт — ни к чёрту не годи́тся;

ні к чо́рту не в. — ни к чёрту не годи́тся;

не в. вы́едзенага яйца́погов. не сто́ит вы́еденного яйца́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́рты, ‑ая, ‑ае; варт, ‑а.

1. Які заслугоўвае чаго‑н. Варты ўвагі, жалю. □ [Ветэрынар] гляне Дэрашу ў зубы і адразу ўбачыць, чаго конь варты. Якімовіч. А сёння сталі хлеб дзяліць, прыпомнілі, чаго хто варты. Дудар. // Які адпавядае каму‑, чаму‑н. Партсход прызнаў Паўла Дэшку вартым высокай годнасці камуніста. Дуброўскі. Паэма «Курган» займае вартае месца не толькі сярод твораў Я. Купалы, але і ва ўсёй беларускай літаратуры. Шкраба. // Каштоўны, дарагі. З дзедавых слоў выходзіла, што цяпер ні звера вартага не засталося ў лесе, ні рыбы ў балоце. Мележ.

2. у знач. наз. ва́ртае, ‑ага, н. Тое, што мае значную вартасць; добрае. [Васіль Пятровіч:] — Загінулі ўсе [будынкі вуліцы], і невядома, калі давядзецца працаваць над чым-небудзь вартым... Карпаў.

•••

Адзін другога варты гл. адзін.

Гроша ломанага не варты — не мае ніякай вартасці, каштоўнасці, ніякага значэння.

Куды (чаго) гэта варта? — ужываецца пры адмоўнай эмацыянальнай ацэнцы чаго‑н.

Не варты выедзенага яйца — пра што‑н. вельмі дробязнае, нікчэмнае.

Нікуды (нічога) не варты — вельмі дрэнны.

Чаго варты! — ужываецца пры высокай эмацыянальнай ацэнцы чыіх‑н. якасцей.

Шкурка вырабу не варта гл. шкурка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́рта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ва́рта
Р. ва́рты
Д. ва́рце
В. ва́рту
Т. ва́ртай
ва́ртаю
М. ва́рце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ва́рты (дастойны чаго) wert, würdig;

ва́рты ўва́гі bemrkenswert;

нікуды́ [нічо́га] не ва́рты nichts [kinen Deut] wert (пра рэчы); nichts tugen (пра чалавека);

апу́ха не ва́рта кажу́ха die Sche lohnt der Mühe nicht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ва́рты

(польск. warty, ад ням. wert)

1) годны чаго-н.;

2) які мае пэўную каштоўнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ва́рты (БРС, Касп., Нас., Яруш., Гарэц., Шпіл., Бяльк.). Укр. ва́ртий. Запазычанне з польск. warty ’тс’ (а гэта з ням. wert ’тс’) (Брукнер, 603, Шалудзька, Нім., 25; Рыхардт, Poln., 110; Рудніцкі, 319; Кюнэ, Poln., 113 (параўн. яшчэ Міклашыч, 383; Брукнер, 603; Корбут, Wyrazy, 512, 520)).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нікуды́шны, -ая, -ае (разм.).

Нікуды не варты, дрэнны.

Н. работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)