бу́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
бу́рна бу́рней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бу́рна нареч., в разн. знач. бу́рно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́рна прысл гл бурны 1, 2

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; незак.

1. Бурна, імкліва выяўляць сваю разбуральную сілу (пра вецер, агонь, ваду).

Полымя бушуе.

Бушуюць хвалі.

2. перан. Бурна выказваць сваё незадавальненне, буяніць (разм.).

Чаго ты бушуеш?

|| наз. бушава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспансі́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Які бурна, нястрымана выяўляе свае пачуцці.

|| наз. экспансі́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

clamour [ˈklæmə] v. шу́мна патрабава́ць, падыма́ць шум; бу́рна выка́зваць пратэ́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бу́рно нареч., в разн. знач. бу́рна; (быстро) шпа́рка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stormily

[ˈstɔrmɪli]

adv.

бу́рна, гвалто́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

учубкі́, прысл.

У выразе: узяцца ўчубкі (разм.) —

1) учапіцца адзін аднаму ў валасы, пер’е;

2) пачаць бурна спрачацца з кім-н.

З-за дробязі, а ў. узяліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бурлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; незак.

1. Бурна цячы, пералівацца, клекатаць.

Мора бурліць.

2. перан. Праяўляцца з вялікай сілай (пра падзеі, пачуцці і пад.); шумець.

Кроў бурліць, на месцы не сядзіцца.

Злосць бурліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)