бла́га
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| бла́га |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
бла́га, безас., у знач. вык.
1. Пра дрэнныя, неспрыяльныя абставіны.
Жывецца не б.
2. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан каго-н.
Чалавеку зрабілася б.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бла́га разг.
1. нареч. пло́хо; ду́рно; нехорошо́; ху́до; скве́рно;
адчува́ць сябе́ б. — чу́вствовать себя́ пло́хо (ду́рно, нехорошо́, ху́до, скве́рно);
2. в знач. безл. сказ. пло́хо, ду́рно, нехорошо́;
яму́ ста́ла б. — ему́ ста́ло пло́хо (ду́рно, нехорошо́);
3. в знач. сказ. пло́хо, нехорошо́;
б., што вы так мно́га ку́рыце — пло́хо (нехорошо́), что вы так мно́го ку́рите
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бла́га,
1. Прысл. да благі.
2. безас. у знач. вык. Пра дрэнныя, неспрыяльныя абставіны, акалічнасці. От прыехала [Галя] ў чужую вёску, і не так ужо тут блага. Ермаловіч.
3. безас. у знач. вык. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан каго‑н. Чамусьці Валоку зрабілася блага — ён хіснуўся ад вады. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зну́дзіць, -дзіць; безас., зак. (разм.).
Зрабіцца блага, званітаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́гады, -гад мн. бла́га, удо́бства;
в. жыцця́ — бла́га жи́зни;
усе́ в. — все удо́бства
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабро́ты, -ро́т и -таў ед. нет (материальное благополучие) бла́га;
д. жыцця́ — бла́га жи́зни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
благата́, -ы́, ДМ -гаце́, ж. (разм.).
1. гл. благі.
2. Благі, дрэнны чалавек.
Добраму чалавечку добра і ў запечку, а благаце — блага і на куце (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
забла́жыць, ‑жыць; безас. зак., каму.
Разм. Зрабіцца дрэнна, блага. Яму заблажыла ад яды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)