аляпава́ ты
Няўмела, безгустоўна, груба зроблены.
А. малюнак.
|| наз. аляпава́ тасць , -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аляпава́ ты
прыметнік, якасны
адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аляпава́ ты аляпава́ тая
аляпава́ тае
аляпава́ тыя
Р. аляпава́ тага
аляпава́ тайа́ тае
аляпава́ тага
аляпава́ тых
Д. аляпава́ таму
аляпава́ тай
аляпава́ таму
аляпава́ тым
В. аляпава́ ты (неадуш. )а́ тага (адуш. )аляпава́ тую
аляпава́ тае
аляпава́ тыя (неадуш. )а́ тых (адуш. )
Т. аляпава́ тым
аляпава́ тайа́ таю
аляпава́ тым
аляпава́ тымі
М. аляпава́ тым
аляпава́ тай
аляпава́ тым
аляпава́ тых
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
piskunou2012 ,
prym2009 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аляпава́ ты ‑ая, ‑ае.
Зроблены без густу, груба. Аляпаваты ўзор.// перан. Грубы, няўклюдны. Аляпаватае разважанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аляпова́ тый аляпава́ ты , безгусто́ ўны; нязгра́ бны, гру́ бы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
lurid [ˈl(i)ʊərɪd] adj.
1. жу́ дасны; крыклі́ вы;
lurid details жу́ дасныя падрабя́ знасці;
lurid headlines сенсацы́ йныя загало́ ўкі;
a lurid novel бульва́ рны рама́ н
2. аляпава́ ты , безгусто́ ўны, крыклі́ вы, кі́ дкі;
a lurid dress кі́ дкая суке́ нка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лапе́ за ’аляпаваты , нязграбны, непрыгожы чалавек з расплясканымі тварам і носам’ (Гарэц. , Др.-Падб. , Нас. , Яруш. ), ’непаваротлівы, нехлямяжы’, лапе́ зны ’тс’ (Бяльк. ), лапе́ зішча ’морда’ (Нас. ), лапе́ за ’неахайны чалавек’ (Мат. Маг. ), ’гультайка, беларучка’, лапе́ зіна ’тс’ (Яўс. ), ’непаседа’ (Мат. Гом. ), ’тоўстая, непаваротлівая жанчына’ (Растарг. ), смал. лапёза ’тс’, лапёзовый ’непрыгожы’. Балтызм, параўн. літ. lepéža ’непаваротлівы’, ’лапа, лапішча, (шырокая) ступня’. Гл. таксама ляпе́ за .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аля́ пка ’вадзяны верабей’ Cinculus cinelus’ (Інстр. II, БелСЭ ). Рус. оляпка , олябка ’Cinclus aquaticus’. Сабалеўскі (Slavia , V, 3, 439) рэканструюе *el‑ęb на основе мяркуемага ст.-рус. *олѧбь (параўн. прозвішчы Олябьев , Алябьев ) і звязвае яго з коранем el‑ у словах елень , ельць , елзать (ст.-грэч. ἐλάυνω ’ганю’). Неверагодна. Паводле Гараева, НД, 27, да ляпаць (гл.). Супраць Фасмер , 3, 138. Аднак гэта этымалогія, відаць, больш верагодная: рус. олябыш ’піражок, пампушка, пышка’, якое Сабалеўскі адносіць сюды ж, Даль звязвае з ляпаць . Мы мяркуем, што аляпка ўзнікла як аляпаваты ляпаць у значэнні ’пляскаць, шлёпаць (па вадзе)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)