ажы́ць, ажыву́, ажыве́ш, ажыве́; ажывём, ажывяце́, ажыву́ць; ажы́ў, ажыла́, -ло́; зак.

1. Стаць зноў жывым, вярнуцца да жыцця, аджыць.

А. пасля клінічнай смерці.

2. перан. Праявіцца ў ранейшай сіле, адрадзіцца.

Пасля зімы прырода ажыла.

Успаміны зноў ажылі.

3. перан. Зноў стаць бадзёрым, жыццярадасным; ажывіцца.

Усё ў школе ажыло, загуло як у раістым вуллі.

|| незак. ажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажы́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ажыву́ ажывё́м
2-я ас. ажыве́ш ажывяце́
3-я ас. ажыве́ ажыву́ць
Прошлы час
м. ажы́ў ажылі́
ж. ажыла́
н. ажыло́
Загадны лад
2-я ас. ажыві́ ажыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ажы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ажы́ць сов.

1. (вернуться к жизни) ожи́ть;

2. перен. ожи́ть; воскре́снуть;

а. душо́й — ожи́ть (воскре́снуть) душо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ажы́ць, ажыву, ажывеш, ажыве; ажывём, ажывяце; зак.

1. Вярнуцца да жыцця; зноў стаць жывым, аджыць. І вось зараз, каб так давялося І бабулька мая ажыла, Дык пачула б, што ў нашую вёску Песня зноў з Украіны прыйшла. Чарнышэвіч.

2. Абудзіцца з надыходам вясны, аджыць, зазелянець. У выніку многіх турбот дубок ажыў і наступнаю вясною добра разбіўся. Лужанін. // Разм. Зноў набыць адчувальнасць, здольнасць дзейнічаць (пра часткі цела). // Пажвавець, акрыяць духам.

3. перан. Зноў стаць бадзёрым, жыццярадасным; ажывіцца, павесялець. Чалавек ажыў, забыўся на свае ранейшыя сумныя трывогі. Чорны.

4. перан. Праявіцца з новай сілай; адрадзіцца (пра думкі, пачуцці, уяўленні і пад.). У чалавека ажыла прага да ратунку. І тое, што ў ратунак ён не верыў, яшчэ больш павялічвала яго імкненне. Чорны. І адразу ў піянераў Ажыла размовы плынь: Як патрэбна жыць, каб змераць Свет завоблачных вышынь? Кірэенка.

5. Напоўніцца жыццём, рухам, дзейнасцю. Страсянула старая званком — і ў адзін момант усё ў школе ажыло, загуло, як у раістым вуллі. Кулакоўскі. Дарогі раптам ажылі. Абозы раненых і бежанцаў пайшлі, Як хвалі, бурай гнаныя, на ўсход. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажыва́ць, ажы́ць

1. áufleben vi (s); zu sich kómmen*;

2. erwáchen vi (s), sich belében (пра пачуцці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ажыва́ць гл. ажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачуня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Паправіцца пасля хваробы; ажыць.

Хлопец ачуняў пасля цяжкай хваробы.

2. Апрытомнець.

А. ад страху.

|| незак. ачу́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ажываць — ажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ожи́ть сов., в разн. знач. ажы́ць, мног. паажыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)