адыме́нны, -ая, -ае.

У мовазнаўстве: утвораны ад назоўніка або прыметніка.

А. дзеяслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адыме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адыме́нны адыме́нная адыме́ннае адыме́нныя
Р. адыме́ннага адыме́ннай
адыме́ннае		 адыме́ннага адыме́нных
Д. адыме́ннаму адыме́ннай адыме́ннаму адыме́нным
В. адыме́нны (неадуш.)
адыме́ннага (адуш.)		 адыме́нную адыме́ннае адыме́нныя (неадуш.)
адыме́нных (адуш.)
Т. адыме́нным адыме́ннай
адыме́ннаю		 адыме́нным адыме́ннымі
М. адыме́нным адыме́ннай адыме́нным адыме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адыме́нны лингв. отымённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адыме́нны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад назоўніка або прыметніка. Адыменнае прыслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыме́нны лінгв. vom Nómen ábgeleitet; denominál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отымённый лингв. адыме́нны (утво́раны ад назо́ўніка, прыме́тніка);

отымённое наре́чие адыме́ннае прысло́ўе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Віскатаць ’вішчаць’ (КТС) — адыменны дзеяслоў. Да віскат (гл.). Сюды ж віскатанне (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Любовы ’любы, выбраны з любоўю’, ’шаноўны’ (Нас.), ’даспадобы’ (Нар. Гом.), любовенькі ’тс’ (Нас.), ’дарагі, па сэрцу’ (Нар. Гом.). Рус. вяц. любово́й. Адыменны прыметнік. Да любоў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ад... (ада..., ад’...), прыстаўка.

1. Утварае дзеясловы са знач.:

а) канца, спынення, канчатковага выканання дзеяння, напр.: адпрацаваць, аддзяжурыць, адгрымець;

б) устаранення чаго-н., рух убок, напр.: адклеіць, адштурхнуць, ад’ехаць;

в) інтэнсіўнасці дзеяння, напр.: адмабілізаваць, адпрацаваць, адсцябаць;

г) давядзення да непажаданага стану, напр.: адтаптаць, адсядзець, адляжаць;

д) з марфемай «цца» — дзеяння, учыненага з мэтай ухілення ад чаго-н., напр.: адпісацца, адкараскацца;

е) з марфемай «цца» — заканчэння працяглага дзеяння, напр.: адваявацца, адбіцца.

2. Утварае назоўнікі са знач. аддалення, напр.: адгалосак.

3. Утварае прыметнікі са знач. утварэння, паходжання ад чаго-н., напр.: аддзеяслоўны, адыменны.

4. Утварае прыслоўі, напр.: адгэтуль, адусюль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Жані́ць. Рус. жени́ть, укр. жени́ти, польск. żenić, чэш. ženiti, славац. ženiť, в.-луж. ženić, н.-луж. žéniś, славен. žéniti, серб.-харв. жѐнити, балг. жѐня, макед. жени. Ст.-слав. женити, ст.-рус. женити. Прасл. адыменны дзеяслоў з суфіксам *‑i‑ti ад асновы *ženь (Мейе, Общеслав., 192); параўн. н.-луж. žeń ’жаніцьба’. Магчыма і суаднясенне з *žena ’жанчына, жонка’ (Шанскі, 1, Ж, 284). Гл. жо́нка, жанчы́на.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)