аго́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аго́нь агні́
Р. агню́ агнёў
Д. агню́ агня́м
В. аго́нь агні́
Т. агнём агня́мі
М. агні́ агня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

а́гні-ё́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. а́гні-ё́га
Р. а́гні-ё́гі
Д. а́гні-ё́зе
В. а́гні-ё́гу
Т. а́гні-ё́гай
а́гні-ё́гаю
М. а́гні-ё́зе

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

агні́-ёга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. агні́-ёга
Р. агні́-ёгі
Д. агні́-ёзе
В. агні́-ёгу
Т. агні́-ёгай
агні́-ёгаю
М. агні́-ёзе

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

АГНІ́,

у ведыйскай і індуісцкай міфалогіі бог агню, хатняга ачага, ахвярнага вогнішча; пасрэднік паміж людзьмі і багамі. У Агні мноства іпастасяў: агонь на небе (сонца, маланка), агонь у водах, агонь ахвярнага вогнішча; ён адначасова і стары і малады.

т. 1, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Два агні»

т. 6, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эльма агні

т. 18, кн. 1, с. 113

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

подкры́льный падкры́льны;

подкры́льные огни́ ав. падкры́льныя агні́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасмалі́цца

‘прагарэць наскрозь; асмаліцца на агні’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прасма́ліцца прасма́ляцца
Прошлы час
м. прасмалі́ўся прасмалі́ліся
ж. прасмалі́лася
н. прасмалі́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шампу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Завостраны металічны стрыжань для смажання шашлыку на агні.

|| прым. шампу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засалапа́ць

‘пачаць гарэць (аб невялікім агні)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. засалапа́е засалапа́юць
Прошлы час
м. засалапа́ў засалапа́лі
ж. засалапа́ла
н. засалапа́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час засалапа́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)