Ко́лмык ’кучаравы чалавек’ (Нар. лекс.). Гл. калмык і калматы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́псацца ’замучыцца, нахадзіцца за дзень’ (Нар. лекс.). Гл. капашыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыў ’пра хадзьбу крываногага’ (Нар. лекс.). Да крывы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́дравіцы ’апорная частка прыстасавання пад вясло’ (Нар. сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кушма́рыцца ’балавацца з агнём’, ’важдацца’ (Нар. сл.). Гл.’ кушмерыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кушме́рыць ’горача напальваць печ’ (Нар. словатв.). Параўн. кухлшрыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кідзь — выклічнікавая форма ад кідаць (Янк. I, Нар. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіжлу́н ’непаваротлівы, слабы, няўмека’ (Шат., Нар., сл.). Гл. кіжла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кізлякі́ ’грыбы без баравікоў’ (З нар. сл.). Гл. казляк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кійкі́ ’кукуруза’ (Пал., Ян., Нар. сл.). Гл. кійкі, кіёўкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)