przewijać

незак.

1. перамотваць; перакручваць;

przewijać taśmę do przodu (do tyłu) — перамотваць стужку наперад (назад);

2. перапавіваць;

przewijać dziecko — перапавіваць дзіця

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Гу́нсвот ’нягоднік’ (Нас.). Параўн. польск. huncwot, чэш. hundsvut, укр. гунцвот (сюды, відаць, і ўкр. гунство ’шальмоўства’). Запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. форму слова, якая ўзята з ням. Hundsfott ’тс’ (літаральна ’cunnus canis’). Гл. Слаўскі, 1, 436–437; Брукнер, 173; Кюнэ, Poln., 59. Бясспрэчна, сюды адносіцца і бел. дыял. лаянкавае слова гунаво́та ’лянівае дзіця’ (Жд. 2), якое з’яўляецца сапсаваным гу́нсвот. Гл. яшчэ Кіпарскі, ScSl, 7, 62.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пламе́тны ’псіхічна хворы’ (стол., ЛА, 3; ТС), укр. бойк. планіта ’дур, дурыкі’, усх.-палес. пламета ’псіхічная неўраўнаважанасць’, пламётна пагода ’благое надвор’е, нягода’. Утворана ад плакетак, параўн. польск. planetnik, plametnik ’дух, які жыве ў дажджавых хмарах’, а таксама ’лунацік’, і planetnica ’неўраўнаважаная жанчына, самадурная’. Сюды ж мазыр. пламе‑ та ’неслух, непаседа (пра дзіця)’ (Мат. Гом.), кобр. пламэтытысь ’хандрыць’ (Нар. лекс.; Сл. Брэс.), пламідны ’зайздросны’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разгу́тываць ’гушкаць’ (Юрч. СНЛ), што да гу́таць ’тс’, рус. дыял. гу́тать ’гушкаць немаўля’, укр. гу́тати ’гойдаць’, гута́т ’калыхаць дзіця’, гу́тапка ’калыска’. Да гукапераймальнага (імітатыўнага) гу‑та‑та́ пры падкідванні дзіцяці на руках. Няма патрэбы бачыць у названых словах вынік змянення формы гойдаць або гушкаць праз прамежкавае значэнне ’забаўляць, загаворваць’ (ЕСУМ, 1, 629) ці ўзводзіць да і.-е. *gou‑ з суфіксам ‑t‑ati (ЭССЯ, 7, 179).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спавіва́ч ‘доўгая вузкая палоска тканіны, якой спавіваюць маленькіх дзяцей’ (ТСБМ, Сцяшк., Сл. ПЗБ), спаві́віч ‘тс’ (Касп.); іншыя дыялектныя назвы: спаве́яч (Мат. Гом.), спаві́вач (ТС), спавіва́льнік (Шатал.), спаві́ч (Жыв. сл.); апошняе таксама ‘палатно, якім пакрывала кума дзіця ў час хрышчэння’ (нараўл., Арх. ГУ). Да спавіць, спавіваць (ТСБМ, Ласт., Шымк. Собр., Байк. і Некр., Касп.) < па‑віць. Тая ж семантыка ў рус. сповива́льник чэш. povijan і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

backward​1 [ˈbækwəd] adj.

1. за́дні;

a backward movement рух наза́д

2. адста́лы; запо́знены;

a backward spring по́зняя вясна́;

a backward child недаразві́тае дзіця́;

a backward part of the country адста́лая ча́стка краі́ны

♦ She is not backward in coming forward. infml Яна не саромеецца высоўвацца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

soak [səʊk] v.

1. намо́чваць, прамо́чваць

2. прамака́ць; мо́кнуць;

get soaked (to the skin) прамо́кнуць (да ні́ткі);

soak oneself in classical poetry ца́лкам захапі́цца класі́чнай паэ́зіяй

soak up [ˌsəʊkˈʌp] phr. v. усмо́ктваць;

The child soaks up new facts like a sponger. Дзіця засвойвае новыя факты як губка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stuff​2 [stʌf] v.

1. набіва́ць, запі́хваць;

My head is stuffed with facts. У мяне галава забіта фактамі;

She stuffed the child with sweets. Яна на карміла дзіця цукеркамі

2. набіва́ць, напі́хваць чу́чала

3. фаршырава́ць

4. заклада́ць, забіва́ць;

My nose is stuffed up. Мне залажыла нос.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шко́льны Schul-, schúlisch;

шко́льныя гады́ Schúlzeit f;

шко́льнае памяшка́нне Schúlgebäude n -s, -;

шко́льны тава́рыш Schúlfreund m -(e)s, -e, Schúlkamerad m -en, -en;

дзіця́ шко́льнага ўзро́сту Kind im Schúlalter, schúlpflichtiges Kind;

шко́льныя мерапрые́мствы schúlische Veránstaltungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калыха́ць, ‑лышу, ‑лышаш, ‑лыша; незак., каго-што.

1. Мерна рухаць зверху ўніз або з боку ў бок; гайдаць, хістаць. Ветрык паволі калыхаў у руцэ лісток пісьма. Алешка. Там, у бяскрайняй вышыні, вецер калыхаў сцягі. Шамякін. / у безас. ужыв. Вагон калыхала і тузала на кожным стыку. Грахоўскі.

2. чым. Рабіць чым‑н. мерныя павольныя рухі; ківаць. Калыхаць нагою.

3. Гайдаючы калыску, спяваючы калыханку, усыпляць (дзіця). За.. пераборкаю батрачка Матруна калыша дзіця маладой пары. Гарэцкі. // Навяваць сон (пра гукі). Павекі самі па сабе паволі плюшчацца, а мяккі звон-шум у паветры плавае, калыша. Мурашка.

4. перан. Парушаць, абуджаць (цішыню, спакой). Роўны храп ціха калыхаў сонную цішыню хаты. Лынькоў. Не салоўка голасам пявучым Над ракой калыша ціхі гай. З нар. // Парушаць душэўны спакой, хваляваць. Сцёпка доўга стаяў, любуючыся горадам, і нейкае новае адчуванне калыхала яго, прыцягвала да гэтага горада і ў той жа час палохала і непакоіла. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)