перакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Спецыяліст, які займаецца перакладамі з адной мовы на другую.
П. з польскай мовы.
|| ж. перакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. перакла́дчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вяду́чы, -ая, -ае.
1. Які прыводзіцца ў рух рухавіком (спец.).
Вядучыя колы аўтамабіля.
2. Які ідзе наперадзе; галоўны.
В. самалёт.
3. Які з’яўляецца галоўным; кіруючы.
В. інстытут.
В. спецыяліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сардэ́чнік¹, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
1. Чалавек, які хварэе на сэрца.
2. Урач, спецыяліст па хваробах сэрца; кардыёлаг.
|| ж. сардэ́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эсперанты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст па эсперанта; той, хто карыстаецца мовай эсперанта.
|| ж. эсперанты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. эсперанты́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
fáchmännisch
1.
a спецыя́льны, кампетэ́нтны
ein ~es Úrteil — заключэ́нне спецыялі́ста
2.
adv як спецыялі́ст
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
по́вар, ‑а, м.
Спецыяліст па прыгатаванню ежы; кухар. Рота вячэрала тады ўсмак, і ўсе партызаны хвалілі повара. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бураві́к, ‑а, м.
Спецыяліст па бурэнню. Буравікам не да гуляння, буравікі павінны да цвёрдай сваёй дабурыцца мэты. Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інжыне́р, ‑а, м.
Спецыяліст з вышэйшай тэхнічнай адукацыяй. Інжынер-канструктар. Інжынер-дарожнік. Інжынер-электрык. Горны інжынер. Інжынер-эканаміст.
[Фр. ingenieur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дахаўшчы́к, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст, які крые дахі. Грыміць пад крокамі жалезны дах. Калі адважны дахаўшчык праходзіць. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́раснік, ‑а, м.
Спецыяліст па рабоце скораснымі метадамі. Токар-скораснік. // Разм. Спартсмен, які бегае на скорасць. Канькабежац-скораснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)