трубакла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спецыяліст па мураванню заводскіх труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрако́тчык, ‑а, м.

Спецыяліст па вырабу тэракоты, рабочы тэракотавай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па тэрмічнай апрацоўцы металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіёлаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне фізіялогіі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіятэрапе́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Урач, спецыяліст у галіне фізіятэрапіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыгарэ́тчык, ‑а, м.

Рабочы тытунёвай фабрыкі, спецыяліст па вырабу цыгарэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарцёжнік, ‑а, м.

Спецыяліст па чарчэнню, па выкананню чарцёжных работ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hungarysta

м. спецыяліст у галіне венгерскай філалогіі, гісторыі і культуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фрэзероўшчык назоўнік | мужчынскі род

Рабочы, спецыяліст па фрэзероўцы.

  • Ф. іголак.
  • Ф. па дрэву.

|| жаночы род: фрэзероўшчыца.

|| прыметнік: фрэзероўшчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Ме́дык ’спецыяліст па медыцыне’, ’студэнт медыцынскай навучальнай установы’ (ТСБМ), ст.-бел. медикъ, медыкъ (XVII ст.) ’урач’ запазычаны са ст.-польск. medyk ’тс’, якое з лац. medicus ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 129). Сучаснае значэнне прыйшло з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)